List do Nemeczka

Dzień zaczynał się jak zwykle. Wstałam, ogarnęłam się i poszłam do szkoły. Delikatne, marcowe słońce raziło mnie w moje morskie oczy. Zobaczyłam, jak pełna makijażu twarz patrzy się na mnie, jakby wyrosła mi druga głowa.

To moja wieczna rywalka Heather. Znamy się już kilka lat, a dalej się nienawidzimy.

Rozdział 2

Dziewczyna podeszła do mnie i powiedziała:

- No co się gapisz Harper? Nie wstyd ci tak patrzeć?!

Oddaliłam się od niej na bezpieczną odległość. Wreszcie zobaczyłam moje ulubione miejsce. Stadninę koni, gdzie był mój ukochany koń Książę.

Od kiedy pamiętam uwielbiałam konie. Na moje trzynaste urodziny dostałam właśnie Księcia. Nigdy nie zamieniłabym go na innego.

Rozdział 3

Po nakarmieniu mojego konia, stwierdziłam, że jego umaszczenie jest jaśniejsze niż kiedykolwiek. Zdziwiłam się, ponieważ zwierzętom nie zmienia się kolor skóry! Jednak nie przejęłam się tym bardzo, i poszłam na lekcje. Nic nie zapowiadało później takiego zbiegu okoliczności. A jednak....

Rozdział 4

Po lekcjach znowu poszłam do stadniny. Podbiegłam, otworzyłam drzwi i.... oślepił mnie niepowtarzalny blask. Mój brązowej maści, zwyczajny koń był teraz ślicznym, białym pegazem! Jego umaszczenie było niezwykłe. Na czubku głowy wystawał róg zdobiony diamentami. Równie biała grzywa dawała temu zwierzęciu jedyny w swoim rodzaju urok. Wielkie, błyszczące skrzydła trzepotały, plącząc moje brązowe włosy. Zgrabne i kształtne nogi stukały kopytami o twarde podłoże stajni. Książę zrobił się o wiele większy i dostojniejszy. Wpatrywałam się w niego jeszcze kilka minut, nie wierząc w to co, się stało. Nadal nie dowierzając podeszłam do niego i powiedziałam:

- Książę, to ty?

Rozdział 5

Mój pegaz szarpał nerwowo głową. Odwróciłam się, ale nikogo nie zobaczyłam. Wtedy niewyraźnie zauważyłam złotą mgiełkę, która przemieniła się w kobietę. Ku mojemu zdziwieniu bardzo przypominała mi Hestię, opiekunkę rodzin w mitologii greckiej. Podeszła do mnie i powiedziała:

- Witaj, jestem Hestia. Przekazuje wieść od mojego ojca, Zeusa. Twój koń jest więziony przez Hadesa.

Byłam bardzo smutna. Mój Książę jest więziony przez króla śmierci.

- Wsiadaj. Jedziemy do mojej krainy. - pokazała na grzbiet pegaza.

I choć miałam lęk wysokości, wsiadłam. Wszystko dla mojego konika.

Rozdział 6

Przejażdżka na grzbiecie pegaza była niesamowita. Wiatr wiał mi prosto w oczy, dodatkowo prażyło niesamowicie słońce. Zanim się obejrzałam, byliśmy już na miejscu. Ukazała nam się niezwykła kraina, pełna mitologicznych budowli i postaci. Gdy wylądowaliśmy, zobaczyłam Zeusa.

Był to wysoki mężczyzna, ubrany w długą czarną tunikę. Z uśmiechem powiedział:

- Witaj! Ty zapewne chcesz uratować swojego konia? Usiądź, za chwile moi ludzie przyniosą ci coś do jedzenia.

Po pysznej kolacji, wybrałam się na spacer razem z pegazem. Słońce chowało się już za chmury. Koń wtulił się we mnie, drżąc lekko z zimna. Gdy wróciłam do noclegu, popatrzyłam jak pegaz właśnie lata po ciemnym niebie...

Rozdział 7

Powoli otworzyłam oczy. Gdy wyjrzałam za okno zauważyłam wojsko przygotowujące się do walki z Hadesem. To dzisiaj. Tego dnia muszę odebrać mu mojego Księcia. Usłyszałam stukanie kopyt. To był pegaz:

- Witaj koniku. Cieszę się, że przyszedłeś. Bardzo mnie wspierasz - powiedziałam smutno.

Pegaz parsknął wesoło, dodając mi otuchy.

- Callie, musisz wstawać - powiedziała Hestia, prowadząc konia na dwór.

Następnie ubrałam się w zbroję i..czekaliśmy. W końcu zauważyłam armie Hadesa. Hestia oraz inni bogowie zaatakowali wojsko, a ja starałam się pokonać żołnierzy, którzy trzymali Księcia. Już prawie trzymałam uprząż! Wtedy...obudziłam się. Byłam w swoim domu w swoim pokoju, w swoim łóżku. z kuchni dobiegał głos moich rodziców. Cała byłam zlana potem. Wstałam powoli i odetchnęłam głęboko. To był niesamowity sen. Nigdy go nie zapomnę!